‘Ik kan hier zijn wie ik ben en dingen op mijn eigen manier doen.’

‘Ik heb hier lekker veel ruimte. We zijn eigenlijk wel wat verwend, de kamers die we hebben zijn groot. Ik heb wel een keukenblok, maar kook in de gezamenlijke keuken. Ik kon niet goed meer thuis wonen. Mijn ouders hebben het allerbeste met me voor, maar het was allemaal wat te sturend voor me. Ik heb ook een tijdje in de Wenakkers gewoond via Accare, wegens depressieve gevoelens.' Aan het woord is Maarten (22), die sinds twee jaar in de woongroep woont.

'De bewoners nu zijn tussen de 17 en 24 jaar. De sfeer is goed. Ik kan hier zijn wie ik ben. En dingen op mijn eigen manier doen. Er is geen noodzaak vriendschappen op te bouwen. Er is vrijheid je contacten te leggen. Hier is alles goed genoeg geregeld. Het hangt er van af of het aansluit bij je zorgvraag. Het is voor mij een woonplek met wat ondersteuning. Door de week is er elke dag iemand, ze komen elke dag even langs. Bij mij nu drie keer per week. Ik wilde minder vaak bezoek en dat kon. De begeleiders zijn behulpzaam, het is geen controle. Het is fijn als ik naar iemand toe kan lopen als ik steun nodig heb. Je bent echt op jezelf. Je schrijft je als je dat wilt vrijwillig twee keer per week in voor het samen eten. Samen met je begeleider stel je jezelf elke twee maand doelen. Voor mij is dat nu: meer sollicitaties de deur uitdoen. Maar ook zoiets als gewoon naar de kapper gaan, ik stelde dat steeds uit.'

'Elke 3 à 4 maand zijn er groepsgesprekken. Dat gaat meestal over de gewone taken, en het gedoe over de keuken. Die is niet schoon genoeg, dat ergert me wel. Ik zet dan een fotootje van de zooi in de groepsapp. De boel ff weer op scherp stellen. De briefjes op de gang (aanwijzingen voor klusjes e.d., red.) vind ik wel wat betuttelend; wat denkt mijn bezoek er van? Verder is het soepel hier. Er is 24 uur per dag een achterwacht, dat geeft een geruststellend gevoel.

Ik zoek op dit moment werk, ik wil graag werken op een plek waar ik in contact ben met mensen, bijvoorbeeld in een winkel. Ik ben nu vrijwillig computermaatje bij Humanitas. Studeren en op kamers is misschien de volgende stap die ik wil zetten. Ik wil toegepaste psychologie gaan doen. Ik wil iets teruggeven aan de maatschappij van wat ik zelf ervaren heb in ondersteuning.’